У цёмных і цесных памяшканнях падземнага свету, злучаных шырокай сеткай старажытных тунэляў, дзесяцігоддзямі жывуць людзі ў ахоўным адзенні. Нягледзячы на жудасныя ўмовы, наўрад ці прыдатныя для нармальнага існавання, нешматлікі народ не падае духам і стараецца насалоджвацца жыццём. Свет, распасцёрты на паверхні, застаецца для падземных людзей невядомым і загадкавым, таму з даўніх часоў сярод іх яго прынята лічыць небяспечным. Патэма — дачка правадыра падземнага народа, цікаўнасці якой не займаць. Дні напралёт дзяўчынка праводзіць па-за пасяленнем, даследуючы змрочныя тунэлі, што гулкім рэхам выплёўваюць з цемры кожны шоргат. Але цемра і красамоўная назва «Небяспечная зона», якой падземны горад назваў няходжаную мясцовасць вакол горада, не пужае храбрую Патэму. І хутка дапытлівы розум і цікаўнасць прыводзяць яе да цяжкіх дзвераў, за якімі дзяўчынка выяўляе велізарную шахту з доўгай лесвіцай, што вядзе далёка наверх. Спакушаная цікавасцю, дзяўчынка ўжо амаль сабралася падняцца на першую прыступку, як не чакана сустрэла ці то чалавека, ці то пачвару, што папроста разгульвала па столі. Ці не тыя гэтыя загадкавыя «кажаны» са страшэнных гісторый, пра якіх яе папярэджвалі? Адказ хаваецца там, наверсе, дакладней унізе, куды можна ўпасці, але дзе немагчыма ўзляцець.