Падзеі адбываюцца ў будучыні, калі пасля эпідэміі віруса «Апакаліпсіс», у Японіі пачынае кіраваць арганізацыя GHQ, якая мае амаль поўную уладу над краінай. Галоўны герой Ома Шу па волі абставін трапіў ў групу супраціву «Трунары». Гэтая група спрабуе вярнуць былую моц краіны і змагаецца супраць арганізацыі GHQ. Як галоўны герой патрапіў у гэтыю групу? А вельмі проста. Усё гэта дзякуючы дзяўчыне, імя якой Іноры Юдзурыха. Яна актыўна удзельнічае ва ўсіх справах арганізацыі «Трунары». І падчас адной з іх перасякаецца з Шу.

Анімэ пра мастака-аматара Эйры Курахасі, які працуе ў антыкварнай краме. Аднойчы ў старажытным келіху ён бачыць дзяўчынку, знаёмства з якой пераверне ягонае жыццё ўверх дном і прымусіць Эйры пераасэнсаваць свой светапогляд.

Нія Тэіці — першакурснік Акадэміі Сэікё. Пасля заняткаў, падчас блуканняў па пакінутых калідорах старога будынка акадэміі, ён сустракаецца з Каноэ Юко — прывідам акадэміі; маладою дзяўчынаю, якая таямніча памерла каля 60 гадоў таму ў падвале старога будынка гэтай акадэміі, але так і не была знойдзенаю. Бяз памяці аб сваім жыцці і апошніх хвілінах перад смерцю і ўвогуле без ўсялякага інтарэсу да гэтага, Юко, пасля хуткага збліжэння з Тэіці, усё ж вырашае стварыць клуб "Даследавання паранармальнага" ў пошуках адказаў. Разам з удзельнікамі клубу, яны акунаюцца і праліваюць святло на сумна вядомыя легенды акадэміі аб паранармальных з'явах, што, у сваю чаргу, дапамагае разабрацца і ўсё больш набліжае да сапраўднай гісторыі смерці Юко.

Гэтая гісторыя адбываецца ў свеце цывілізаваных антрапаморфных жывёл, дзе драпежнікам і траваедным даводзіцца суіснаваць. У большасці навучальных устаноў двум атрадам дазваляюць вучыцца разам. Галоўны герой - шэры воўк па імені Легосі, які вучыцца ў падобнай школе і з'яўляецца членам драмгуртка. На выгляд ён здаецца небяспечным, але на самай справе ён мяккі і нясмелы. Усё жыццё яго абкружалі касыя погляды і спалоханыя твары, але ён ужо прывык да гэтага. Аднойчы на тэрыторыі школы адбылося жорсткае забойства, што выклікала хвалю турбот і недаверу траваедных да драпежнікаў. У гэты ж час Легосі сустрэў кагосьці, хто выклікаў у ім пачуццё кахання...

Вайна скончылася і вайскоўцы страцілі прывычны лад жыцця. Самым звычайным з іх бывае цяжка вярнуцца да мірнага існавання, што ж казаць пра тых, хто пашырыў магчымасці свайго цела з дапамогай тэхналогій дзеля вайны? Гэтых людзей назвалі "Пашыраныя". Адзін з іх, Дзюдзо Інуі, жыве тым, што вырашае праблемы звязаныя з яму падобнымі. Сам ён нічога не памятае з свайго мінулага жыцця. Не ведае ён і таго, хто ператварыў яго ў Пашыранага, замяніўшы галаву на вялікі рэвальвер. Праблемы ў Дзюдзо пачынаюцца тады, калі ў яго пакоі з'яўляецца Пашыраны з выкрадзеным дзіцяці на руках і просіць яго аб дапамозе.

Івакура Лэйн – сціплая чатырнаццацігадовая дзяўчынка, адна з многіх дзяўчат яе школы, якія атрымалі дзіўны электронны ліст ад іх аднакласніцы Ёмоды Цісы – той самай Ёмоды, якая нядаўна здзейсніла самагубства. Раней Лэйн не мела ні здольнасцяў нават да самых простых аперацыяў з камп’ютарамі, ні жадання вучыцца, але адкрыўшы ліст, дзяўчынка з галавой акунаецца ў Сеціва – віртуальны свет, падобны да таго, што мы называем інтэрнэтам.

Фуджынума Сатору — звычайны развозчык піцы. Але ўсю ардынарнасць жыцця галоўнаму герою сапсуюць петлі часу (г.зв. "паўторы"), з-за якіх некаторыя моманты жыцця паўтараюцца, пакуль хтосьці не будзе выратаваны з бяды. Аднойчы Сатору знаходзіць сваю маці забітай і становіцца галоўным падазроным. Але раптам новы "паўтор" закідвае героя на 18 годоў таму. Фуджынума здагадваецца, што тут, у мінулым, знаходзіцца ключ да ўратавання маці. З гэтага часу Сатору распачынае ланцуг падзей, якія паўплываюць на будучыню. Але ці зможа ён усё выправіць?

Вялікая вайна, нарэшце, скончылася і наступіў доўгачаканы мір. Краіны пачынаюць аднаўляцца. На фоне гэтых падзей, на месцы буйнай бітвы, сярод абломкаў знаходзяць Віялету. Гэта маладая дзяўчына, якая ў сваім жыцці не ведала нічога, акрамя вайны. Яе гадавалі як інструмент для забойстваў, таму яна ўмела толькі выконваць загады свайго маёра. Аднавіўшыся ад цяжкіх раненняў, Віялета пераходзіць пад камандаванне палкоўніка Ходжынса, старога знаёмага яе маёра. Ходжынс прызначае Віялету на працу ў сваю паштовую кампанію «C.H.», якая падае паслугі так званых лялек-самапісцаў. Прадстаўнікі гэтай прафесіі дапамагаюць людзям пісаць лісты, перадаючы іх пачуцці на паперу. Уражаная іх працай, Віялета вырашае далучыцца да гэтых лялек, каб зразумець сэнс тых апошніх слоў, якія маёр сказаў ёй.

Нішто не прадракала бяду ў ракавы дзень, калі раптоўная асляпляльная ўспышка знішчыла чалавецтва, ператварыўшы ўсіх людзей у камень. З той катастрофы мінула некалькі тысячагоддзяў, як старэйшакласнік Тайдзю Окі ачнуўся ад вечнага каменнага сну і ўбачыў вакол толькі безжыццёвыя статуі. Аднак у гэтым новым свеце ён ані не адзін, як можна было падумаць. Некалькі месяцаў таму апрытомнеў і яго сябар Сэнку Ісігамі - заўзяты аматар навукі. Сэнку не проста не разгубіўся, ён выжыў, і ў яго ужо зарадзіўся грандыёзны план - ён хоча даць штуршок цывілізацыі сілаю навукі!

"Усё пачалося з гэтага акорда. Але я паняцця не меў, што тады моцна біў прама па струнах ягонага сэрца." Рыцука Уэнояама звычайны старшакласнік. Ён грае на гітары ва ўласным гурце, любіць гуляць у баскетбол. Але апошнім часам рэчы, якія ён раней так любіў, перасталі выклікаць у ім тыя ж пачуцці... Усё змянілася, калі ён выпадкова сустрэў Мафую Сато, пачынаючага гітарыста з ягонай школы. Той аказаўся надзвычай таленавітым вакалістам. Уэнояма запрашае яго ў свой гурт і пакрысе дыстанцыя паміж імі пачынае скарачацца.

На працягу тысячы гадоў вікінгі заслужылі сабе званне жорсткага і ваяўнічага народа. Торфін, сын аднаго з найвялікшых вікінгаў, праводзіць сваё дзяцінства на поле бою. Удасканальваючы свае навыкі ў сваіх прыгодах, ён збіраецца атрымаць тое, чаго яго сэрца жадае больш за ўсё.

На Токіа абрушваецца шэраг загадкавых трагедый, звязаных з раптоўным і незразумелым самаўзгараннем людзей і іх пераўтварэннем у жывыя ўвасабленні агню. Гэтых агнявых істот сталі называць «агнявікамі». Першае іх з’яўленне ўносіць хаос і страх у жыццё горада. Але з часам гараджане пачынаюць прызвычайвацца да іх, а самі істоты —эвалюцыянаваць. Наступныя пакаленні агнявікоў атрымалі здольнасць кіраваць агнём без страты чалавечага аблічча. Адзін з такіх людзей – Сінра Кусакабэ. Шынра можа пры жаданні запальваць свае ногі, за што займеў мянушку «Д’ябальскія ступні». Ён уступае ў спецыяльную пажарную брыгаду № 8, знакамітую тым, што ў ёй працуюць людзі, якія таксама кіруюць агнём і выкарыстоўваюць гэтую здольнасць, каб спыняць агнявікоў і гасіць іх полымя. Аднак апрача змагання з агнявікамі ў Сінры і яго брыгады ёсць іншая мэта — яны павінны раскрыць прычыны ўзнікнення агнявікоў. Для самога ж Сінры гэта не проста працоўны абавязак, а магчымасць разгадаць таямніцу пажару, у якім дванаццаць гадоў таму загінула яго сям’я.